sábado, 31 de enero de 2009

Gustaríame ter estado aí

Que corte, que corte, que corte!!!!!


Nin máis nin menos que o candidato á Presidencia da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, garante prazas de gardería pública para todos os rapaces que o precisen... pero os "focos" están noutro lado: Aquí! Síntome sobrepasada por todo isto, non sei porque foi hoxe e non foi onte ou hai dous días. Non entendo nada, pero de repente na Rede córrese a voz e hai un montón de referencias a isto. (aquí, aquí, aquí, aquí, aquí, aquí, aquí, aquí...). Gracias a todos por tratarme con cariño (e con bastante ironía, tamén...). Nunca me imaxinei algo semellante. Dame un corte alucinante. Tiven que repasar o blog enteiro porque non recordaba se puxera ou meu nome ou non. Afortunadamente non, ainda que falei de María e Evita e quen me coñece imaxino que xa saberá que son. Pequei un pouco de inxenua, na internet, tarde ou temprano, todo se acaba sabendo. Non sei se isto chegaría aos oidos de Feijóo. Espero que non e se é así, que non lle pareza mal. Supoño que todos temos dereito a expresar os nosos sentimentos e as nosas inquedanzas. Acabo de abrir o e-mail. Estou a flipar. Bicos aos habituais e bicos as moitos novos que se achegaron aquí. Un bico Alberto, e disculpa todo isto.

lunes, 26 de enero de 2009

¿É a min?



Gustariame coñecer á persoa que lle dixo que se tiña que quitar a gomina e cambiar o peiteado...gustariame coñecelo para darlle a noraboa. Está espectacular. Moitísimo máis xoven e mais atractivo. Tamén me gustari coñecer á persoa que lle dixo que hai que fusionar consellerías. Lóxico. É que me parece absurdo que haxa unha consellería ou un ministerio para cada cousiña que se lles ocorre os políticos, en lugar de facer que os ministerios ou as consellerias funcionen ben e resolvan os problemas. Noraboa polo pelo e polo de fusionar consellerías. Muaqqqq!!!!

domingo, 25 de enero de 2009

CONCILIAR...O SONO

Como Feijóo fala galego...pois eu tamén vou falalo. El quere que as mulleres poidamos conciliar a nosa vida familiar e laboral...eu non podo conciliar o sono con el...jajaj. É broma. O certo é que me parece moi ben o que dixo sobre as garderías e o do cheque ese para ir ás garderías. Os gobernos se escusan nas obras para non ofertar as prazas e debería ser obligatorio que houbera prazas para todos. Paréceme moi boa idea iso de que...mentres non contruamos as prazas...pois o resto vai a gardería igual financiado pola Xunta. Pois claro que si. Sen escusas. Xa veredes como así fan antes as obras e constrúen máis garderías con tal de non seguir pagando...

jueves, 22 de enero de 2009

Por ahí estoy yo...

(editado)

Deixo o enlace (aquí) e retiro o video porque marea un pouco que se poña en play automaticamente

lunes, 19 de enero de 2009

Tocado (2)!!!

Ah..jajja...que lo he tocado al hacerme la foto. Nada más :P

Tocado!!!


He ido... y me he acercado a él. Bueno, dicho así parece más que la realidad. Pero ahora matizo. He ido al mitin e igual que en Lugo no me gustó excesivamente, hoy ha estado espectacular. Me ha encantado y además había un ambientazo, muchísima gente. Aquello parecía el Breogán cuando está en ACB. Y él, genial. Ha estado contundente, entretenido y muy tierno, cuando ha mencionado a su familia. Me ha gustado su manera de decir las cosas sobre lo que tiene que ser la igualdad. Me ha gustado porque no ha repetido mujer, mujer, mujer ni se ha dedicado a hacernos la pelota, sino que ha hablado de igualdad, igualdad, igualdad y cómo se debe hacer para conseguirlo. Lo que ha dicho me ha parecido bien, otra cosa es que después se cumpla. Aunque Bertín (jajja) Feijóo sí que cumplirá. Con esos ojos y esa mirada no puede engañar a nadie. El caso es que al terminar el mitin nos hemos acercado a donde estaba él y estuvo muy agradable. Incluso Evita que haciendo sacrificios nos acompañó aun siendo de Zapatero de toda la vida tuvo que reconocer que había sido muy accesible y que Touriño en los mitines y con la gente después era mucho más frío. Nos acercamos aunque yo me mantuve en segunda línea, fue María la que habló con él y le dio la enhorabuena. Yo creo que él aun estaba emocionado por las referencias que hizo de su madre y su abuela. Fue precioso. Después nos hicimos una foto con él con el móvil de María. María pásamela!!!! Estuvo bien, me ha animado. Me ha gustado, me encantaría creermelo todo porque estoy de acuerdo sobre lo que ha dicho sobre igualdad y la necesidad de conciliar. Que los hijos no son una carga! Bien dicho! Bueno, que me ha gustado y yo creo que Evita ya se va a apuntar la próxima vez. A ver si es que María nos está captando poco a poco??? jajaj La próxima vez me acerco y le digo algo. Prometido!!!!

viernes, 16 de enero de 2009

Cita múltiple


Me dice María (mi amiga que está afiliada) que este sábado tengo la posibilidad de acudir a una nueva cita con mi enamorado (o más bien yo enamorada de él). No sé si ya será mucho dos fines de semana seguidos. Además en esta ocasión él no vendría a Lugo, sino que el mitin sería en Xinzo. Al parecer hace un mitin multitudinario sobre igualdad e invitan mayoritariamente a mujeres. No sé yo. A mí esto de la política no me gusta mucho, lo que me gusta es él, su mirada, sus ojos, lo que dice, cómo lo dice... Uy, me he desviado. Vamos, que si voy a ese mitin voy a tener mucha competencia, pero si finalmente decido ir esta vez tengo que acercarme y decirle algo. No puedo volver a hacer lo del otro día. Lo malo es que está lleno de cámaras, y si me ven los colegas en el periódico en un acto del PP...bueno... aunque realmente mis colegas no leeis el periódico..jajaja A ver qué decido y si consigo liar a alguna amiga más para que no nos demos la paliza María y yo solas... Bicos!

miércoles, 14 de enero de 2009

domingo, 11 de enero de 2009

Allí estuve...


...y me gustó (aunque no tanto como nuestra primera vez). María aplaudía y jaleaba...yo algo más prudente y bastante menos entregada a la causa (más a Feijóo, jejejeje); pero conste que no me sedujo tanto como en persona. Es diferente, supongo que es porque no puede mirar a los ojos desde ahí arriba o porque habla más en general. O también porque lo noté como apagado. No sé, tampoco había estado nunca en un mitin ni nada que se le parezca. Lo cierto es que después la gente se le acercaba y hablaba con todos... pero a mí me dio corte decirle algo. Me entraban sudores y me sentía como culpable por tener este blog... el caso es que cuando terminó me quedé ahí parada e incluso cuando María fue a hablarle yo me escurrí... Otra vez será. Me gustó lo que dijo del AVE, aunque vete tú a fiarte en campaña... Aunque fue diferente a lo que se suele oir sobre el tema. No fue tanto un "el gobierno tiene que hacerlo" o "el gobierno lo hará" como suele ser habitual oir; dijo que lo haría la Xunta y ya hecho al Gobierno no le quedaría otro remedio que pagarlo. Me gustó la actitud, ese "al toro por los cuernos", quejarse trabajando. Yo lo que quiero es cruzarmelo otra vez!!!!!!

viernes, 9 de enero de 2009

Contando los minutos...


Quedan apenas unas horas para nuestro "reencuentro". ¿Me podré acercar? ¿Se acordará de mí? ¿Me atreveré a decirle lo del blog? Ni de coña! jjajaja Veremos si en un mitin también seduce como en las distancias cortas...

miércoles, 7 de enero de 2009

¿Azar o destino?


Ha sido comenzar este blog y María, mi amiga que es afiliada, me avisa de que Feijóo viene este fin de semana a Lugo a dar un mitin!! Nunca he ido a un mitin y puede que esta vez sea la primera (y única). Ya le he advertido a María de que no se haga ilusiones, de que no voy al mitin ni por el PP, ni por Rajoy (que también va), ni porque de repente les vaya a votar. Voy por Feijóo, para verlo en "directo". A ver qué tal (y si no me echo atrás en el último momento, claro). Pero lo que digo en el título, que ya es casualidad...¿azar o destino? jajajaja que justamente venga justo unos días de empezar este blog. ¿Tan enterado está de las nuevas tecnologías que ya ha leído este blog y quiero facilitarme volver a verlo? XDDDDD. Seguiré informando. Bicos!!!

lunes, 5 de enero de 2009

Pues sí. Me gusta


Vaya por delante que no me gusta la política. Tengo 23 años, he tenido un buen puñado de ocasiones para votar y no lo he hecho. Sinceramente, prefiero pasar ese domingo pasendo, leyendo, tomándome algo o incluso durmiendo. Pero me he deciddio a hacerlo. Lo digo y ya está. Me lo crucé una vez en Lugo, hará como dos meses. Llevaba un séquito de jerifaltes, de esos que por llevar traje y cuatro fotógrafos cerca se creen algo. Aquello parecía el desfile de los Reyes Magos pero sin caramelos. Supongo que con las elecciones cerca, los caramelos los querían ellos. Estar en la lista, que estuviesen los que ellos quieren o algo así. Un tanto altivos los que le rodeaban y yo, como cualquier otra persona con los que se cruzaban, me quedé mirando. Entre todos noté una mirada diferente, más cálida y una sonrisa más cercana. Con todo lo lejano que parece, sobre todo en la tele. Era Feijóo. Reconozco que nunca me había fijado en él. No me llamaba la atención, me parece un yuppi más. Pero no fue así. Noté candidez y complicidad. Por un momento pensé que me había confundido con alguien porque su saludo no era igual que el del séquito que le acompañaba y también saludaba a diestro y siniestro. Algunos con pocas ganas, como el que manda ahora en el PP de Lugo. Qué mirada más extraña tiene ese hombre, está como permanentemente cansado. Yo le dije también hola y dispuesta a decirle... creo que te has equivocado.... él me preguntó cómo me llamaba y por qué le miraba con esa cara tan extraña. Pues porque me has saludado como si me conocieses, le dije yo. No, te he saludado porque tú me mirabas, como si fueses tú la que me conocieses, me respondió. Pues no sé quien eres, le dije. Él me contestó soy Alberto. Y yo le dije mi nombre y me preguntó por qué no estaba en clase. Me has pillado, le dije, pero es que mira el día que haces, si tú estás paseando y no trabajas, yo también puedo, le devolví. Pasear es también mi trabajo, aunque parezca mentira, siguió. Qué estudias, me preguntó. Trato mucho con animales, le dije. ¿También eres política? me contestó él. Me reí y le dije que no, que estudiaba veterinaria. De repente llegó una chica que debía trabajar para él y le dijo que apurara que llegaba tarde. Él la asesinó con la mirada y dijo que lo sentía pero que tenía que volver al zoo. A mí me gustó, me pareció cercano, con una mirada limpia, me inspiró confianza y me sorprendió que pareciera normal y hasta me dio pena por verle tan apretado. Lo entiendo, le dije yo. Quiero volver a verle. Volver a hablar con él. La web de su partido nunca pone qué va a hacer al día siguiente y no hay manera de pillarlo en ninguna parte. A mí me ha gustado, ¿qué hago? Ayudadme, para eso es este blog.